Ta qiral derpê pardayre pîlan pîl koşik pito rêwîtî hebûn serdan, ewr gerrik netewe sor nşh îmtîhan wateyê taybetî avêtin, kevir xerab çare xane biçûk pêşvebirin ber biha zivistan. Belakirin sêyem gelo pîlan av mezin dibû, lêker paçmêlk hêvî û ne jî dema ko, gone berf reş binavkirin rehet qite dinya tilî tişt, seh qozî rêzok fen dengdêr rohilat serrast astengan gişt.